Op de telpost in Oetersloven zagen we dit najaar opvallend veel putters op trek. Bij een goede belichting is deze kleurrijke verschijning een streling voor het oog en meteen wordt dan ook duidelijk hoe door de opvallende brede gele band in de zwarte vleugels het Engelse “goldfinch” tot stand kwam. Het Vlaamse “distelvink” werd in 1981 uit de officiële naamlijst gehaald ten voordele van “Putter”. Een benaming die mij altijd onwillekeurig doet denken aan het trieste lot van dit populair vogeltje, dat men in een eng kooitje bepaalde kunstjes kon aanleren.
Als we onze trektelcijfers bekijken moeten we vaststellen dat dit najaar de uurgemiddelden voor putter een ongekende hoogte bereikten. Belangrijk hierbij is dat het totaal aantal getelde putters van alle Belgische trektelposten samen een gelijkaardige trend laten zien. Omdat hier tijdens de maanden oktober en november vooral noordelijke en oostelijke broedvogels voorbij trekken, die hier soms tijdens de winter blijven pleisteren, zegt dat natuurlijk weinig over de toestand van onze plaatselijke broedvogels.
Misschien profiteert de soort in die streken van allerlei natuurontwikkelingsprojecten waarin bij het ontstaan van ruigtes een kruidenrijke pioniervegetatie met veel composieten tot stand komt. Want in onze Fruitstreek blijft de soort een schaarse broedvogel, met eerder geïsoleerde broedgevallen, zelfs in onze extensief beheerde beekdalen. Daarnaast zijn onze parken en tuinen als broedbiotoop meestal ongeschikt door voedseltekort wegens intensieve onkruidbestrijding.
De langjarige grafiek uit waarnemingen.be laat ook een positieve trend zien, zelfs als we rekening houden met het stijgend aantal waarnemers. In het verleden maakten populatieschommelingen het moeilijk om voor putters een trendmatige ontwikkeling vast te stellen. Kunnen deze cijfers wijzen op een meer duurzame ontwikkeling, ook in onze streken? Hopelijk kan de nieuwe Vlaamse Vogelatlas daar binnen enkele jaren een antwoord op geven.
Leave a Reply